Deze ochtend begon zoals altijd…

…nog voor je je eerst kop koffie op had, stond je to do lijst al op scherp. Een hoofd vol plannen, meldingen, en dat ene sokkenpaar dat nergens te vinden was.
En terwijl je de boterham smeerde voor je zoon, zat je al met je hoofd bij de rest van de dag: “oh die factuur mag ik niet vergeten” en al de rest wat er vandaag nog op jouw bord ligt.

Herken je dit?
– Je staat op het schoolplein een klant te bellen omdat je het gesprek gisteren niet meer ingepland kreeg
– Je opent je inbox om “even snel” te reageren en schrikt uren later van de tijd, als je op de klok kijkt is het al 15u… Eindelijk tijd om aan je to do lijst te beginnen, maar je moet alweer je kind gaan halen op school.
– Je klapt je laptop vrijdagavond dicht, maar zondagmiddag toch weer open om ‘even bij te werken’
– Je probeert op zaterdagochtend je kind te helpen met knutselen, maar ondertussen beantwoord je appjes van klanten
– Je houdt van je werk, maar raakt energie kwijt aan zoekgeraakte documenten, onbetaalde facturen en afspraken die je nét te laat in je agenda zet

Als je zo blijft doorgaan…
Dan wordt die volle inbox niet gewoon vervelend, maar een bron van constante onrust die je zelfs ’s nachts niet loslaat. Dan blijf je schakelen tussen je werk en gezin, zonder ergens écht aanwezig te zijn. Je dagen worden een aaneenschakeling van brandjes blussen, vergeten afspraken en dingen half doen.. ’s Avonds plof je uitgeput op de bank, maar je hoofd blijft malen: “Wat ben ik vergeten?”
Je voelt je tekortschieten, zowel thuis als in je bedrijf. De lat blijft hoog, maar jij zakt er langzaam onderdoor. Tot het moment dat je lichaam wél een grens trekt. Omdat jij het niet deed.
En dan is het niet meer een kwestie van overzicht terugvinden maar van opnieuw opkrabbelen.